Vroegkinderlijk trauma
Gedurende een groot deel van mijn leven heb ik last gehad van ingrijpende ervaringen uit mijn jeugd. Als baby ben ik een poosje gescheiden geweest van mijn moeder (1961). Later waren er gezinsverzorgsters omdat moeder regelmatig ziek was. Dit maakte dat ik mij lange tijd onzeker heb gevoeld over of ik er wel mocht zijn. Als kleuter viel ik van de hooiwagen (in coma) en heb ik veel last gehad van zware hoofdpijnen. Ik was angstig tijdens de vele en vaak heftige ruzies van mijn ouders, waarvoor ik mij ook schaamde. Het leed van thuis hield ik op school en later bij vrienden goed verborgen.
Doodgeboren kindje
Aan het eind van mijn tweede zwangerschap (1995) voelde ik geen leven meer. Ik was in shock maar moest door, ook al wist ik soms echt niet hoe. Ik heb mezelf herpakt, de waaromvraag achter me gelaten en had binnen een maand een sollicitatiegesprek voor een baan aan de ander kant van het land. Drie dagen per week ging ik ’s ochtends om 6 uur de deur uit en kwam ik om 8 uur ’s avonds weer thuis. Ik kreeg chronische last van spanningen waardoor mijn adem hoog zat en ik me vaak oververmoeid voelde.
Burn-out
Jaren later werkte ik als intern begeleider op een basisschool. Er was een doodziek kindje en ik begeleide zowel de ouders als de juf. Nadat het kindje was overleden lukte het mij niet meer om de aandacht bij mijn werk te houden; ik werd somber, kreeg last van faalangst en kwam met een burn-out thuis te zitten (2012). In die tijd had ik contact met een psycholoog, en alhoewel de gesprekken opluchtten, ging het mij niet diep genoeg. Het verdriet en de angst zaten immers niet tussen mijn oren maar in mijn lijf!
Van overleven naar leven
Ik volgde een 8-weekse mindfulnesstraining. Met behulp van de oefeningen kon ik het contact met mijn lichaam herstellen en anders met mijn piekeren omgaan. Ik zocht ook hulp bij een rouw en verlies therapeut. Met haar steun, heb ik opnieuw de pijnlijke momenten in mijn leven kunnen ervaren waardoor spanningen oplosten en het weer ging weer stromen. Ik kreeg weer zin in het leven en kon weer genieten van kleine dingen. Als kind was ik veel buiten en dat is wat ik weer ben gaan doen: tuinieren, hardlopen, fietsen en wandelen, alleen of met anderen.
Ik koos een nieuw pad en besloot om mindfulnesstrainer (2014) én psychosociaal therapeut te worden (2016). Wat ik zelf als helend heb ervaren pas ik nu met veel liefde toe bij mijn cliënten. Mensen die mij kennen noemen mij empathisch, rustig en daadkrachtig. Ik krijg vaak terug dat mensen zich door mij gezien en gehoord voelen, dat het veilig is, ook in mijn groepstrainingen. Met behulp van deze kwaliteiten ben ik er helemaal voor jou en jouw proces. Opdat je weer meer verbinding met jezelf, de mensen om je heen en alles wat onze prachtige aarde te bieden heeft mag ervaren. Dat is wat ik je ook van harte gun!
Als coach / persoonlijk begeleider breng ik een schat aan levenservaring mee. Ik liep fysiek letsel op in mijn jeugd en emotionele schade in mijn gezin van herkomst. Ik weet hoe enorm pijnlijk verlies kan zijn; we verloren ons tweede kindje.
Ik weet ook hoe je aan jezelf kunt werken, schade kunt herstellen en weer licht en in verbinding met jezelf en het leven kunt komen. Daarvoor moet je wel aan slag willen met jezelf. Je boosheid, angst en verdriet niet langer uit de weg willen gaan. Ik leer je hoe je weer kunt genieten door blokkades op te ruimen en minder vanuit je hoofd en meer vanuit het lijf en je gevoel te leven. Het lijf liegt nooit.
Jij bepaalt waar je aan wilt werken en in welk tempo. Ik reik aan en begeleid met technieken uit de Gestalttherapie (gericht op het herstel van de verbinding met jezelf en je omgeving), Transactionele analyse (de ouder – de volwassene – en het kind in jezelf), bio-energetica (lichaamswerk) en mindfulnessoefeningen (om je aanwezigheid in dit moment te versterken, met alles wat je daarin tegenkomt).
Ik ben volledig en aandachtig aanwezig bij jouw proces. Je doet het dus niet alleen.